Διάστρεμμα της ποδοκνημικής αρθρώσεως (ankle strain, ankle sprain) ονομάζεται η βίαιη διάταση ή ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως, αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Ενίοτε όμως, ένα διάστρεμμα της ποδοκνημικής συνυπάρχει με κάταγμα οστού, οπότε πρόκειται για μικτή τραυματική βλάβη. Η λέξη «διάστρεμμα» είναι αρχαία ελληνική, προερχόμενη από το ρήμα «διαστρέφω» (διά + στρέφω = διαστρεβλώνω, παραμορφώνω).
Αν ρίξουμε μια ματιά στην ανατομία της περιοχής βλέπουμε ότι το εξωτερικό οστό, η περόνη (fibula), είναι πιο μακρύ από το εσωτερικό, την κνήμη (tibia), με αποτέλεσμα το εσωτερικό σφυρό/αστράγαλος (medial malleolus) να βρίσκεται πιο ψηλά από το εξωτερικό (lateral malleolus). Μπορείτε να το ψηλαφήσετε αυτό και στην δική σας ποδοκνημική.
Γι’ αυτό είναι ευκολότερο να στρίψει το πόδι προς τα μέσα, μια κίνηση που ονομάζουμε υπτιασμό. Αντίθετα στην περίπτωση που το πόδι πιεστεί προς τα έξω (κίνηση πρηνισμού) το μακρύτερο έξω σφυρό το συγκρατεί και αποφεύγεται το διάστρεμμα. Βέβαια, αν η δύναμη είναι πολύ μεγάλη, το έξω σφυρό θα σπάσει (κάταγμα).
Στο κλασικό διάστρεμμα οι σύνδεσμοι οι οποίοι παθαίνουν ρήξη είναι λοιπόν στην έξω πλευρά της ποδοκνημικής και είναι τρεις: μπροστά είναι ο πρόσθιος αστραγαλοπερονιαίος (anterior talofibular lig.), στο κέντρο είναι ο πτερνοπερονιαίος (calcaneofibular lig.) ενώ πίσω είναι ο οπίσθιος αστραγαλοπερονιαίος (posterior talofibular ligament).
Στο διάστρεμμα, όπως και στις θλάσεις, η κάκωση μπορεί να είναι:
- 1ου βαθμού: Απλή διάταση των συνδέσμων. Μπορούμε να πατήσουμε το πόδι αλλά με πόνο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κίνησης. Ένα ελαφρύ πρήξιμο παρατηρείται στην περιοχή.
- 2ου βαθμού: Πιο σοβαρή κάκωση. Εδώ έχουμε ρήξη των συνδέσμων. Το πόδι το πατάμε με δυσκολία, ενώ έχουμε και ένα αίσθημα αστάθειας ταυτόχρονα. Το πρήξιμο και ο πόνος είναι σε πολύ πιο έντονο βαθμό.
- 3ου βαθμού: Υπάρχει ολική ρήξη του συνδέσμου. Στην προσπάθεια βάδισης υπάρχει αίσθημα της απώλειας στήριξης. Το πρήξιμο καλύπτει μεγάλη επιφάνεια του ποδιού και έχουμε πολύ πόνο καθώς και ευαισθησία στην ψηλάφηση. Απαιτείται άμεση ακινητοποίηση και χειρουργική αποκατάσταση.
ΕΠΙΒΑΡΥΝΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Ορισμένοι παράγοντες συμβάλλουν στην πρόκληση των διαστρεμμάτων όπως είναι:
- Αυξημένο σωματικό βάρος.
- Απουσία άσκησης.
- Κακή διατροφή.
- Κακή επιλογή παπουτσιών.
- Έλλειψη προθέρμανσης πριν από έντονες δραστηριότητες.
- Κακός αγωνιστικός χώρος.
- Κακός μυϊκός συντονισμός των μυών του ποδιού.
Θεραπεία
Οι πρώτες 48 – 72 ώρες περιλαμβάνουν τα εξής:
- Rest (Ξεκούραση)
- Ice (Πάγο)
- Compression (Περίδεση)
- Elevation (Ανάρρoπη θέση)
Η φυσικοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη για όλους τους ασθενείς με διάστρεμμα ποδοκνημικής, διότι όχι μόνο θα επιτύχει ταχύτερη ανάρρωση, αλλά θα βοηθήσει και στην πρόληψη του επανατραυματισμού.
Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Υπέρηχα.
- Laser.
- Αναλγητικά ρεύματα.
- Μαγνητοθεραπεία.
- Αρθρική κινητοποίηση.
- Μάλαξη.
- Κρυοθεραπεία.
- Περίδεση (Taping – Kinesiotaping).
- Aσκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών.
- Aσκήσεις βελτίωσης της δύναμης των μυών.
- Aσκήσεις βελτίωσης ισορροπίας – ιδιοδεκτικότητας (δίσκος ισορροπίας, τραμπολίνο).
- Διόρθωση στάσης (αν κρίνεται απαραίτητο).
Όλες αυτές οι φυσικοθεραπευτικές πράξεις εφαρμόζονται στο φυσικοθεραπευτήριό μου που βρίσκεται στην οδό Κούμα 10 στη Λάρισα.
